صادق نجفی امروز در گفت‌و‌گو با خبرنگاران، اظهار داشت: توسعه بخش گردشگری شهر در کانون توجه شهرداری قرار دارد و ما بخش عمده‌ای از اعتبارات عمرانی شهر را صرف توسعه صنعت گردشگری تبریز می‌کنیم تا بدینوسیله شهر اولین‌ها به جایگاه شایسته تاریخی خود باز گردد.
وی با اشاره به تاسیس مجهز‌ترین پایانه مسافربری شمال‌غرب کشور در تبریز تصریح کرد: معتقدیم برنامههای گردشگری، در وهله اول باید در ابعاد ملی تقویت شود؛ از این رو، این مرکز با بخش‌های متنوع جنبی، در خدمت اهداف گردشگری ۲۰۱۸ خواهد بود.
این مسئول با تقدیر از مجموعه میراث فرهنگی در همراهی با رویکردهای گردشگری شهر، اظهار امیدواری کرد که همدلی و هماهنگی مجموعه دستگاه‌های اجرایی با جلوه «اقدام و عمل» زمینه‌های توسعه برنامههای گردشگری ۲۰۱۸ را فراهم آورد.
شهردار تبریز خاطرنشان کرد: با حمایت شورای اسلامی شهر و مجموعه مدیریت استان، بسته‌های حمایت از رویکردهای سرمایه‌گذاری به خصوص در توسعه هتل‌ها و مراکز گردشگری پیش‌بینی شده است.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به پیشینه پرافتخار مجموعه ربع‌رشیدی افزود: شهرداری تبریز بدون عهده‌دار شدن مسئولیت سامان‌دهی ربع رشیدی، نمی‌تواند تحولی در این مجموعه تاریخی صورت دهد؛ بنابراین امیدواریم زمینه‌های واگذاری قانونی این مرکز تاریخی به شهرداری فراهم شود.
نجفی ابراز داشت: اگر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، مدیریت این پروژه را به ما سپرده و خود وظیفه نظارت را به عهده بگیرد قول می‌دهیم در کم‌ترین زمان آن را احیا کنیم.
این مسئول در عین حال یادآور شد: تاکنون در راستای انجام پروژه ربع رشیدی ۳٫۵ هکتار زمین آزادسازی شده است.
*آشنایی با مقبره الشعرای تبریز
کوی‌ها و محله‌های قدیمی تبریز از دیر باز محل و مأوایی برای سالکان حق و شاعران نام‌آور بوده است و بی‌تردید تبریز به خاطر جای دادن عارفان و شاعران صاحب نام در دل خود، جایگاه ویژه‌ایی را در بین شهرهای دیگر کشورمان داراست.
هر چند برخی از آنان تبریزی یا آذربایجانی‌الاصل نبوده‌اند اما با این حال هر کدام به علتی به تبریز گذری داشته و به مرور زمان شیفته آن شده و در این مکان ساکن و طبق وصیت شان در تبریز به خاک سپرده شده‌اند.
کوی سرخاب به جهت انتساب به شاعران نامی، ارج و قرب بسیاری در بین مردم داشته است به طوری که زندگی در آن و حتی دفن شدن در این کوی معروف، آرزوی بسیاری از بزرگان محسوب می‌شد.
وجود اماکن، بناها، تکیه‌ها و مقابر معروفی چون ربع رشیدی، تکیه حیدر، بقعه عون بن علی، بقعه سیدحمزه، صاحب‌الامر و سید ابراهیم یا حظیره بابا حسن، حظیره بابا مزید، صفوه الصفا و مقبره الشعرا به تقدس و معروفیت آن افزوده است.
گزارش فارس حاکی است، از مقبرهالشعرا یا آرامگاه شاعران در سرخاب تبریز تا قبل از قرن هشتم نامی برده نشده است. قدیمی‌ترین کتبی که نام مقبره الشعرای تبریز را به صراحت نوشته است، تاریخ گزیده و نزهه‌القلوب حمدالله مستوفی است که در سال‌های ۷۳۰ و ۷۴۰ هجری قمری تالیف شده است.
باید گفت که نام مقبره الشعرا سرخاب ظاهرا پس از دفن شدن شاعران معروف قرن ششم مانند خاقانی و ظهیر و شاعرانی که بعد از آنها در آنجا دفن شده‌اند در کتب تاریخ و تذکره آمده و رفته رفته معروفیت یافته است.
شهر تبریز پس از آنکه در قرن ششم مرکز حکومت اتابکان آذربایجان شد پناهگاه شاعرانی که زندگی آرام و آسوده‌ایی را دور از جنگ و نزاع می‌جستند گردید، خاقانی و ابوالعلا و فلکی از شروان و گنجه، ظهیر فاریابی و شاهپور نیشابوری از خراسان به تبریز آمدند و در این شهر ساکن شدند و پس از مرگ، یکایک آنان در حظیره مخصوصی دفن شدند که این حظیره را در تاریخ و تذکره‌ها به عنوان مقبرهالشعرا یاد کرده‌اند، شاعران دیگری نیز از عهد ایلخانیان تا ایلکانیان و دوره آق‌قویونلو در تبریز بودند و یا از نقاط دیگر به تبریز آمده و در این شهر در گذشته‌اند که غالبا در همین حظیره و در جوار خاقانی مدفون هستند.
مقبره الشعرا قبلا با نام‌های حظیره الشعرا، حظیره القضاه، قبرستان سرخاب معروف و مشهور بوده است اما متاسفانه گذشت روزگاران و مهم‌تر از آن حوادث طبیعی چون سیل و زلزله، شکل ظاهری آن را از بین برده و آثاری از مقابر این بزرگان بر جای نمانده است.
چنانچه طباطبایی صاحب کتاب اولاد اطهار که در سال ۱۲۹۴ هجری قمری تالیف شده، نوشته است که به علت زلزله‌های بسیار مخصوصا زلزله سال ۱۱۹۳ و بعد از آن در سال ۱۱۹۴ آثاری از آن به جای نمانده است.
در شهریور ماه ۱۳۵۰ هجری شمسی آگهی دعوت به مسابقه طرح یاد بود مقبره الشعرا به روزنامه‌های کیهان و اطلاعات و مجله یغما فرستاده شد و پس از طی مراحل اداری بالاخره طرح پیشنهادی غلامرضا فرزانمهر انتخاب و عملیات عمرانی آن آغاز شد.
در حال حاضر این بنا توسط شهرداری تبریز از دو سال قبل مرمت و بازسازی آن آغاز شده است و شهردار تبریز قول داده تا بهمن ۹۶ به پایان برسد.
